İşler çığırından çıktı

Önüme şu sıralar o kadar çok başı boş köpek videosu ve saldırısı çıkıyor ki. Ve ben her gece bilmem kaç tane köpeğin bağırışları, çığlıkları ile uyuyorum.

Artık şaka maka işler çığırından çıkmaya başladı.

Ve Yunuseli bölgesi level atlıyor bu konuda.

Daha 2 gün önce öyle çok uluma öyle çok köpek havlamasına şahit olduk ki en son eşim camdan sarkarak sokağa bakmak gereksinimi duydu, gecenin bilmem kaçı, sabaha karşı bir vakitte.

Döndü bana "sürü geçiyor sokaktan" dedi "şu an işe gittiğimi düşünsene" dedi " şimdi dışarıda olsam onlarla burun burunaydım, kim kurtaracaktı beni bu saatte, imkânı yok sağ çıkamazdım"

Çıkamazdı...

Ve bu tür buna benzer konuşmaları biz çok sık tekrar eder olduk şu sıralar.

Tek sorun bizim taraflarda da değil genel olarak kent bu şekilde. Annemlerin mahalle acayip güzel hele akşam gece daha da güzel oluyor serin serin güzel geziliyor. Geziliyordu...

Artık sokağa çıkmaya korkuyorlar. Gezmeye cesaret edende elinde koca sopalar kalabalık olarak geziyorlar. Şaka değil gerçek... İlk gördüğüm de şok olmuştum bu ne böyle diye.

Aynı köyde gezdiğin gibi elde sopa yürüyüşe çıkıyor millet. Neden? Büyük ihtimal Kopek çıkacak karşısına, kendini savunması gerek.

Eskiden gece 12-1 fark etmeksizin alır başımızı yürüyüşe çıkardık korkusuzca hiç de aklıma gelmezdi ki bir hayvan çıksın karşıma da ben tedirgin olayım, öyle bir korkumuz endişemiz yoktu.

Şimdi öyle çoğaldı ki öyle fazlalar ve besililer ki.

Hele ben çıkıp da hayvanlar aç diye bağıranları hiç anlamıyorum.

Bu hayvanlar tokluktan nerelere saldıracakları şaşırmış durumdalar.

Bir bana mı anormal geliyor bu genel halleri?

Sadece köpek de değil kedilerde aynı şekilde. Biz iyilik yapıyoruz diye bu hayvanlara artık kötülüğümüz dokunuyor farkında değil miyiz?

Bu mamalar genetiklerini bozdu hayvanların lütfen artık şunu bir anlayalım.

Kabul edelim, en azından bir düşünelim.

Ne oldu da böyle oldu, eskisiyle bugünün farkı ne?

Bizde hep sokak hayvanları vardı ezelden beri ama bu kadar rahatsızlık olmuyordu. Şimdi hat safhada her anlamda, acayip bir çoğalma fazlalaşma ve anormalleşme var.

Öyle çok kedi severdim çocukluğum kediler yüzünden annemle hep kavga halinde geçti. O hayvanları içime sokasım gelirdi. Şimdi ne yalan söyleyeyim yaklaşamıyorum bile çünkü elimi versem kolumu koparıyorlar. Yanlarında adım atmaya korkar oldum. Ne bir çekinceleri ne korkuları ve hatta enteresan bir şekilde korkusuzlukları var artık hayvanların. Bir haller var hayvanların genelinde. Yoksa çok akıllı hayvanlardır kediler mesela. Ama bir başkanlık var artık hepsinde. Artık bünyelerinde ne korku ne çekince ne bir tetikte olma hali...hiçbir şey yok.

Sitemiz kedi kaynıyor, adım başı birine çarpıyorsun yanlışlıkla ama bina içinde kol kadar fareler dolaşıyor. Kapını bir açıyorsun kedi gibi bir fare kapı önü paspasında uzanmış yatıyor. Yatıyor Yatıyor... kedi gibi...

Ve öyle çok çoğalıyorlar ki ben artık şaşkınım. Yine mi diye diye geziniyorum.

Eskiden bu kadar mıydı inanın hiç bilmiyorum, böyle bir dertten de muzdarip olanı dinlemedim ama şu an nerde konusu açılsa hemen herkes " ya kediler bu kadar sık doğum yapar mıydı?" sorusunu birbirlerine soruyorlar.

Kısacası her zaman ve her yerde olduğu gibi biz bu işin de dozunu fazla kaçırdık. Her şeyin fazlası zarar ve biz ufak ufak derken çok büyük bir zarar ziyanlığın önünü alamayacak kıvama geldik.

Hem kendimize hem hayvanlara yazık ettik.

İyilik iyilik derken en büyük kötülüğü yaptık; genetiklerine zarar verdik hayvanların.

Aç kalmasınlar derken bizi yiyecek kıvama geldiler.