Normalleşme seferi

Orijinal olmanın güçlüğü içindeyiz çokluğun ve görselliğin sıradanlaştırdığı bu devirde. At nalı koşturuşlardan daha ileri araba hızı, haz hızı, zevk hızıyla; sağı solu, önü arkayı görmüyor, anı heder ediyoruz. Sakin olmak, gönül sükûnuna ermek, zihin duruluğuna erişmek nasıl olacak bilinmez; çünkü öyle bir dert yok, öyle bir çaba ve gayret de!

Normal olmak orijinal olmak demek; orijinal olan normal olmuştur. Herkesin normali farklı, her nehrin yatağı değişik. Taklit bir yere kadar bir yerden sonra yolda yalnızsınızdır, yalnız olmazsanız siz olamazsınız, normal olamazsınız!

Kişileri ayıran böyle kıvrımlar olduğu gibi toplumları, milletleri, medeniyetleri ayıran kıvrımlar, çizgiler vardır. Batı batıdır, doğu doğu! Biz sizdeniz demekle onlardan olunmaz zira aradaki uçurum çok derindir kapanması da mümkün değildir.

Avrupa Birliği bizi neden almıyor sorusunun cevabı bu çizgiler ve kıvrımlar içindedir, hem öyle bir birliğe girmek zorunda mıyız? Devlet - zamanın gereği- siyaseten bazen bir arada olur bazen uzak olur, bu normaldir.

Topraklarımızı işgal etmiş, bayrağımızı indirmeye, ezanı susturma çalışmış, bizi esarete zorlamaya uğraşmış milletlerin adetlerini benimsemek, düşünce sistemini kabullenmek, yaşayışça onlara benzemek; orijinalliğini kaybetmek, normalliğini kaybetmek, hafızayı kaybetmek, Cengiz Aymatov’un ifadesiyle “mankurtlaşmak” değil midir?

Şahsi umumi ve ülke genelinde yaşadığımız sıkıntıların temel kaynağı, kökü ve esası bu değil midir? Bu minval üzere akış devam ettiği sürece sıkıntılar bitmeyecek, dertler azalmayacak tökezlemeye devam edeceğiz.

Toplu taşıma araçlarında küçükler büyüklere yer vermiyorsa ya da çok azsa “hürmet ve muhabbet” eğitiminden uzaklaştığımızdandır, normalliği yitirdiğimizden, orijinalliği kaybettiğimizdendir; kuru sözlerin, ruhsuz sloganların bir işe yaramadığı ortada!

Kaybettiğimiz ruhu bulmak o ruhla yeniden doğmak ve dirilmek; bizi var kılacak, bu topraklarda yaşamımız sürecektir.

Dibimiz Suriye onun yanı Lübnan, Filistin’in durumu ortada; bir zaman oralar bizim topraklarımızdı; Suriyeliler gitsin, Gazze’den bize ne demek; topraklarıyla beraber zihnini kaybetmek, hafızayı yitirmek… Bu ruhsuzlukla nasıl var kalırız?

Aramızdaki ruhsuzlara ruh aşılamak, yeniden dirilmeyi ve normalleşmeyi sağlamak; yeni ve büyük bir eğitim seferberliğiyle olacak; bundan dolayı zafer için sefere içimizden başlamalıyız vesselam.