İlk ve son ders

Stres yönetimi deniyor, kafaya takma deniyor, üzülme deniyor, boş ver deniyor; demek kolay da bu halden çıkmak hiç de öyle kolay değil, yaşayan bilir, halden bilenler de daha önce yaşayanlar! Şöyle yap böyle yap gibisinden kitabi konuşanlar aynı akıbete uğradıklarında, aynı hali yaşadıklarında, aynı çaresizliğe düştüklerinde bocalıyorlar ne yapacaklarını şaşırıyorlar!

Tecrübe edilmemiş bilgi kuru bilgiden başka nedir, hele şimdilerde sanal âlemde kimileri savuruyor da savuruyor, meydan boş ya, konuş konuşa bildiğinden kadar, nizamat ver verebildiğin kadar. Anlatılır ya bir öğretim üyesinin çocuk yetiştirmekle ilgili kaç çeşit yöntem ve yönetim geliştirmiş kendi çocukları olunca terbiyede hiçbir işe yaramadığını görmüş, çaresiz kalmış; çaresizliğine üzülmüş olmalı!

“Damdan düşenin haline damdan düşen bilir” deyimi nice tecrübe eleğinden geçtikten sonra, kaç defa test edildikten sonra, çok kere doğrulandıktan sonra söylenmiş bir söz. Nazari bilgi mi üstün tecrübe edilmiş bilgi mi denirse; nihayetinde uygulanan, hayata geçen bilgi bilgidir, diğerleri kitap sayfalarında mürekkep olarak kalır!

Yaşanacak yaşanacaksa çare arayışı olsa da netice değişmez, aramak hafiflete bilir, dua da hafifletebilir, eşyanın ve hadislerin sahibine tevekkül edilirse hafifletebilir. İyi insanlar daha iyi olsun diye test edilir, imtihandan geçer bir üst mertebeye geçer yine imtihan edilir, ömrün sonuna kadar devam eder bu hal, mutlu son öte diyardadır!

Sabır ilk ve son derstir!

Sabırlı insanlar da strese girer, üzülür, kederlenir bilirler ki yolun hayır ve güzelliktir, bundan derde deva gibi görürler. Ne mutlu bu erlere…

İtikat yok sabır yoksa veya itikat zayıf sabır zayıfsa zevkten zevke koşmak bir şeye çare değildir, dert deva bulmaz, keder keyfe dönüşmez, bıkkınlık enerjiye değişmez, sadece serap etkisi yapar!

Tecrübe ettin mi denirse tam olmasa da tam olma yolunda ilerlemeye çalışıyorum derim; yaşım itibariyle yaşadıklarım itibariyle… Ne kadar çok şey öğrense de insan yine cahildir, cahil olduğunu bilmiyorsa kara cahildir…

Had bilmek bilmenin başıdır. Yunus boşuna dememiş “İlim ilim kendini bilmektir, kendini bilmiyorsa bu nice okumaktır”

Ne kadar had biliniyorsa ilim ve hikmet yolunda o kadar ilerleniyordur; iyi ilim ve iyi amel varsa insan insandır vesselam.