Öğrendim

"Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum.

Işığı gördüm, korktum.

Ağladım. 

Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim.

Karanlığı gördüm, korktum.

Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi.

Ağladım.

Yaşamayı öğrendim.

Doğumun hayatın bitmeye başladığı an olduğunu;

Aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu, öğrendim.

Zamanı öğrendim.

Yarıştım onunla...

Zamanla yarışılmayacağını,

Zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim...

İnsanı öğrendim.

Sonra insanın içinde iyiler ve kötüler olduğunu...

Sonra da her insanın içinde, iyilik ve kötülük olduğunu öğrendim.

Düşünmeyi öğrendim.

Sonra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim.

Sonra sağlıklı düşünmenin kalıpları yıkarak düşünmek olduğunu öğrendim.

Gerçeği öğrendim bir gün...

Ve gerçeğin acı olduğunu...

Sonra dozunda acının, yemeğe olduğu kadar,

Hayata da "lezzet" kattığını öğrendim.

Her canlının ölümü tadacağını,

Ama sadece bazılarının hayatı tadacağını öğrendim.

Ben dostlarımı ne kalbimle ne de aklımla severim.

Olur ya...

Kalp durur...

Akıl unutur...

Ben dostlarımı ruhumla severim.

O ne durur, ne de unutur... "    (Mevlana)

İşte üzerinde derince tefekkür edilmesi gereken Asrın Yıldızlarının "Yaldızlı sözleri".

Başka söze ne hacet.